I po co nam tu ratusz? Mieszkańcy pragną zieleni, prezydent ratusza

Czy podczas wymuszonego przez epidemię aresztu domowego ktokolwiek zatęsknił za niedyskretnym urokiem chełmskich bruków i spacerami po placu E. Łuczkowskiego? Straszny sen Jakuba Banaszka o wzniesieniu ratusza o powierzchni około 100 m kw. w ramach rewitalizacji placu (szacowana wartość całej inwestycji: 10 mln zł) nie popadł jednak w zapomnienie. Miasto przygotowało już 90 proc. dokumentacji z wydanym pozwoleniem na budowę oraz stara się o dofinansowanie projektu z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Lubelskiego. I pozostaje głuche na apele chełmian, którzy chcieliby mieszkać w mieście pełnym zieleni.

Jak na ironię, w marcu na oficjalnym profilu chełmskiego urzędu miasta opublikowane zostało zdjęcie placu z lat 70. ubiegłego wieku. Pojawiły się wówczas komentarze: „jak tu pięknie zielono i po co nam tu ratusz?” i „ładnie było, zielono”. Niestety: BYŁO!

Wedle surrealistycznych planów prezydenta zielono na placu ma nie być. Pomijając absurdalność budowy pseudohistorycznego ratusza (więcej: Atrapa ratusza stanie na placu?), obecnie przygotowywany projekt rewitalizacji nie przewiduje likwidacji „reprezentacyjnej” chełmskiej wyspy ciepła. Zamiast w trosce o poprawę klimatu intensywnie zabiegać o tworzenie zielonych oaz, parków kieszonkowych, ogrodów deszczowych w zabetonowanym śródmieściu, władze Chełma mają ambicje zafundować mieszkańcom (pomimo braku społecznego zapotrzebowania) atrakcję w postaci zbędnego i szpecącego ratusza, dla którego nie zdołano nawet ustalić przeznaczenia.

Do schyłku XX wieku, kiedy przeprowadzono obecną niefortunną „rewitalizację”, na chełmskim rynku znajdowały się dwa zadrzewione skwery. Jeden – w otoczeniu pomnika z czasów przedwojennych. Drugi – założony w epoce PRL, ale zaplanowany jeszcze przed wojną (!), na placu powstałym po wyburzeniu w 1939 roku pawilonu handlowego tzw. okrąglaka.